Wikingowie piłowali rowki w zębach? Naukowcy wyjaśniają przyczynę!
Ludzie od setek lat modyfikowali swoje ciała na różne sposoby, tatuując, przekłuwając, a nawet deformując części swojej anatomii. Nie zawsze jest jasne, dlaczego tak się dzieje.
Nowa analiza szczątków osób żyjących na Gotlandii w epoce wikingów około tysiąc lat temu sugeruje, że ich własne modyfikacje ciała wzmacniały tożsamość społeczną.
Rowki w zębach
Archeolodzy Matthias Toplak z Muzeum Wikingów Haithabu i Lukas Kerk z Uniwersytetu w Münster w Niemczech odkryli, że poziome rowki w zębach mogły być znakiem grupy kupców. Tymczasem jedyne przypadki celowego przekształcenia i wydłużenia czaszki związane z epoką wikingów znaleziono u trzech kobiet z Gotlandii. Pochodzenie i znaczenie tej konkretnej modyfikacji jest trudne do wyjaśnienia.
Podczas gdy obie formy modyfikacji ciała cieszyły się dużym zainteresowaniem w innych kontekstach kulturowych. Specyficzne przejawy tych zwyczajów w społeczeństwie epoki wikingów wciąż nie są systematycznie badane pod kątem ich społecznych implikacji – piszą naukowcy, cytowani przez portal.
Modyfikacje zębów i czaszek pojawiały się w różnych formach w różnych kulturach na przestrzeni tysięcy lat. Wikingowie byli znani od jakiegoś czasu z praktykowania modyfikacji zębów, z mistrzowsko spiłowanymi poziomymi rowkami znalezionymi na zębach mężczyzn z epoki wikingów z terenów dzisiejszej Szwecji i Danii w praktyce, która wydaje się była utrzymywana przez wieki.
Oznakowani jedynie mężczyźni
Największą koncentrację szczątków z opiłowanymi zębami znaleziono na Gotlandii, co może sugerować, że praktyka ta powstała właśnie tam. Wcześniejsze badania sugerowały, że ciała ze spiłowanymi zębami mogły należeć do określonej grupy ludzi. W analizie kości około 130 takich mężczyzn Toplak i Kerk zauważają, że szczątki zostały złożone w miejscach znanych z handlu, a wszystkie osoby z opiłowanymi zębami wydają się być dorosłymi mężczyznami.
Co więcej, szczątki ze spiłowanymi zębami na jednym z cmentarzysk na Gotlandii zostały znalezione w jednym miejscu, wiele z nich twarzą w dół, co potwierdza możliwość, że było to miejsce pochówku osób spoza miasta, które okresowo przebywały w mieście.
Dlatego teoretyzujemy, że zwyczaj opiłowywania zębów mógł być związany z działalnością handlową większych grup profesjonalnych kupców. Zgodnie z tą teorią, mogły one funkcjonować jako rytuał inicjacji i znak identyfikacji dla zamkniętej grupy kupców, jako pewnego rodzaju prekursor późniejszych gildii – podsumowują naukowcy.
Badacze twierdzą, że piłowanie zębów i kształtowanie czaszki reprezentują dwa różne podejścia do modyfikacji ciała na Gotlandii w epoce Wikingów.
Badania zespołu zostały opublikowane w Current Swedish Archaeology.
Źródło: sciencealert.com
Czytaj też: Miniaturowy portret Aleksandra Wielkiego znaleziony przypadkowo w Danii
Grafika tytułowa: Fernando Cortés / PEXELS
