Niezwykły nanomateriał, ale sprzed 2000 lat?
Naczynie wykonane ze szła, które odkryli naukowcy służyło w czasach starożytnych do przechowywania wody lub wina. Po szczegółowych badaniach okazało się, że jest to niezwykły obiekt.
Szczegółowe analizy tego szkła wykazały, że posiada on cechy typowe dla współcześnie opracowywanych w laboratoriach nanomateriałów. Naukowcy do dalszych badań skorzystali m.in. ze skaningowego mikroskopu elektronowego.
Jeśli chodzi o tego typu materiały projektowane w laboratoriach, to tzw. kryształy fotoniczne mają szereg zastosowań we współczesnej technologii. Stosuje się je między innymi w rozwoju przełączników optycznych i innego sprzętu służącego później do szybkiej komunikacji optycznej. Ta ostatnia znajduje zastosowanie na przykład w komputerach. Kryształy fotoniczne towarzyszą nam więc niemal na każdym kroku, natomiast w starożytnym Rzymie były zapewne co najwyżej elementem ozdobnym – czytamy na portalu.
Niezwykłe szkło znaleziono na półce jednego z domów we włoskim mieście zwanym Akwileją. Szczegółowym jego badaniem zajęli się naukowcy z Tufts University, a zostało ono opisane na łamach „Proceedings of the National Academy of Sciences”.
Naukowcy ujawnili, że materiał wykazuje unikalne atomowe i mineralne struktury hierarchiczne.
Na ich istnienie wpływa najprawdopodobniej pH gleby i zmieniający się poziom wód gruntowych w pobliżu. W efekcie powstało coś naprawdę niesamowitego: szkło o właściwościach, których nie powstydziliby się naukowcy pracujący nad zaawansowanymi nanomateriałami. O ile jednak w ich przypadku prowadzi się badania w warunkach laboratoryjnych, tak tutaj podobne właściwości pojawiły się zupełnie losowo – czytamy także.
Prawdopodobnie materiał wydaje się wykonany z piasku pochodzącego z Egiptu, a jego datowanie sugeruje, iż pochodzi on z okresu od I wieku p.n.e. do I wieku n.e. Zdaniem naukowców prawdopodobny wydaje się scenariusz, w którym doszło do połączenia sprzyjających warunków i upływu czasu.
Źródło: focus.pl
Czytaj też: Naukowcy odkryli prawdziwą przyczynę starzenia się. To nie „kumulacja uszkodzeń”!
Grafika tytułowa: Carlos Felipe Ramírez Mesa / Unsplash
