Kilkusetletnie rekiny z Grenlandii mogą być sekretem dłuższego życia dla ludzi?
Duże, mięsożerne rekiny mogą przeżyć co najmniej 272 lata, albo dożyć nawet 400 lat. Nowe badania odkrywają tajemnicę ich „długowieczności.”
Naukowcy mają nadzieję, że odkrycie tajemnic starzenia się tych rekinów pomoże ludziom żyć dłużej i zdrowiej. Juz samo wydłużenie przeciętnego ludzkiego życia o dodatkową dekadę byłoby przełomem.
Nowe badanie realizowane przez Ewana Camplissona doktoranta z Uniwersytetu w Manchesterze, którego wyniki przedstawił na dorocznej konferencji Towarzystwa Biologii Eksperymentalnej, wykazały, że tempo metabolizmu rekinów nie zwalnia wraz z wiekiem, co może wyjaśniać, dlaczego rekiny żyją tak długo.
To samo nie dotyczy większości zwierząt, w tym ludzi. Na przykład ludzki metabolizm ma tendencję do zwalniania w późniejszych latach, co może przyczyniać się do niezdrowego przyrostu masy ciała.
Badania enzymów
Camplisson badał aktywność pięciu enzymów metabolicznych w zakonserwowanej tkance mięśniowej rekina grenlandzkiego.
U większości gatunków można by się spodziewać, że aktywność tych enzymów będzie się zmieniać wraz z wiekiem zwierzęcia. Niektóre z nich z czasem zaczną zanikać lub ulegać degradacji, podczas gdy inne zrekompensują to i zwiększą swoją aktywność, aby mieć pewność, że zwierzę nadal produkuje wystarczającą ilość energii – powiedział Camplisson, cytowany przez portal.
U rekinów grenlandzkich, które badał, a których wiek szacowano na 60–200 lat, nie znalazł on znaczących zmian w aktywności enzymu. Oczywiście rekin grenlandzki może być w średnim wieku dopiero w wieku 200 lat, więc to samo może nie mieć zastosowania, gdy osiągnie trzeci lub czwarty wiek życia.
Camplisson planuje przyjrzeć się większej liczbie enzymów, aby sprawdzić, czy i w jaki sposób zmieniają się one w miarę starzenia się rekinów. Zanim tego typu badania będzie można zastosować na ludziach, potrzeba jeszcze wiele pracy.
Chcemy przyjrzeć się bliżej niektórym z tych cech charakterystycznych, aby ustalić, czy rekin grenlandzki wykazuje jakiekolwiek oznaki tradycyjnego starzenia się – powiedział Camplisson.
Gatunek ten, uważany przez Światową Unię Ochrony Przyrody za „bliski zagrożenia” występuje głównie w Oceanie Arktycznym i północnym Atlantyku. To spokojne zwierzęta, które mogą osiągać długość do nawet 7 metrów i ważyć do 1,5 tony. Żywią się głównie łososiami, węgorzami, fokami, a nawet niedźwiedziami polarnymi, jeśli mają taką możliwość.
Źródło: sciencealert.com
Czytaj też: Neandertalczycy nie wyginęli całkowicie? Nowe badania DNA
Grafika tytułowa: Alex Rose / Unsplash
