Prekolumbijska Cahokia była większa od Londynu
Cahokia była największym prekolumbijskim miastem w Ameryce Północnej, a w szczytowym okresie metropolia w pobliżu współczesnego St. Louis była większa niż Londyn.
Cahokia była miastem, które w szczytowym okresie od 1050 do 1200 r. n.e. było większe niż wiele europejskich miast, w tym Londyn. Miasto zajmowało powierzchnię 16 kilometrów kwadratowych i obejmowało co najmniej 120 kopców i liczyło od 10 000 do 20 000 mieszkańców.
Nie wiadomo dlaczego miasto upadło
Położona po drugiej stronie rzeki Missisipi od współczesnego St. Louis, Cahokia była największym prekolumbijskim miastem na północ od Meksyku. Mieszkańcy Cahokii nie używali systemu pisma, a dzisiejsi badacze w dużej mierze polegają na archeologii w celu jego interpretacji. Nazwa ludzi, którzy zbudowali kopce, zaginęła w czasie, więc miasto zostało nazwane na cześć rdzennych mieszkańców Cahokia, którzy mieszkali na tym obszarze w XVII wieku, ale nie są spokrewnieni z jego pierwotnymi mieszkańcami.
Znaleziska kulturowe z miasta obejmują dowody popularnej gry zwanej „Chunkey” i napoju zawierającego kofeinę. Znaleziska artystyczne obejmują kamienne tablice z wyrzeźbionymi wizerunkami (takimi jak ptak), a także dowody na wyrafinowaną obróbkę miedzi, w tym biżuterię i nakrycia głowy – czytamy na portalu.
Zdaniem naukowców rozwój miasta mógł być wspomagany przez wyższe temperatury. Według nich wzrost średnich rocznych opadów towarzyszył cieplejszej pogodzie, umożliwiając rozwój uprawy kukurydzy.
Cahokia podupadła po 1200 roku, mniej więcej w czasie powodzi, i została opuszczona do 1400 roku. Nie jest jasne, dlaczego miasto upadło, ale jednym z pomysłów było to, że jego mieszkańcy opuścili je po długotrwałej suszy, która spowodowała masowe nieurodzaje.
Nowe badania wykluczają suszę
Jednak badanie z 2024 r. opublikowane w czasopiśmie The Holocene obaliło ten pomysł, analizując historyczne izotopy węgla w glebie lub atomy węgla, które mają różną liczbę neutronów w jądrach. Izotopy węgla ujawniły, że rośliny w Cahokia pozostały spójne, nawet podczas suszy.
Nie widzieliśmy dowodów na to, że trawy preriowe przejmowały kontrolę, czego spodziewalibyśmy się w scenariuszu, w którym wystąpiła powszechna klęska nieurodzaju – powiedziała współautorka badania Natalie Mueller, adiunkt archeologii na Uniwersytecie Waszyngtońskim w St. Louis, cytowana na portalu.
Naukowcy stwierdzili, że jest prawdopodobne, że mieszkańcy Cahokia mieli umiejętności inżynieryjne lub irygacyjne, aby przetrwać suszę. Miasto prawdopodobnie posiadało system przechowywania zboża, a ludzie jedli ryby, ptaki, jelenie, niedźwiedzie oraz owoce leśne i orzechy.
Źródło: livescience.com
Czytaj też: Społeczność wielkości starożytnej Troi odkryta w Maroku
Grafika tytułowa wygenerowana przez Copilot
