Biegun południowy Księżyca. Z czym zmierzą się astronauci?
W ramach kampanii Artemis prowadzonej przez NASA astronauci zostaną wysłani na południowy biegun Księżyca. Będzie to pierwszy powrót ludzkości na powierzchnię Księżyca od ponad 50 lat.
NASA przedstawiła kilka zjawisk, które wydają się nie być z tego świata, a których doświadczą astronauci misji Artemis.
Unoszące się Słońce i gigantyczne cienie
W pobliżu bieguna południowego Księżyca astronauci zobaczą gigantyczne cienie, które są od 25 do 50 razy dłuższe niż obiekty, które je rzucają. Dlaczego?
Ponieważ Słońce uderza tam w powierzchnię pod niskim kątem, wisząc zaledwie kilka stopni nad horyzontem. W rezultacie astronauci nie zobaczą wschodu i zachodu Słońca. Zamiast tego będą obserwować, jak unosi się w pobliżu horyzontu, przesuwając się poziomo po niebie – podaje NASA.
Lepki, ostry jak brzytwa pył…
Pył księżycowy, zwany regolitem, który pokrywa powierzchnię Księżyca, wygląda na drobny i miękki jak proszek do pieczenia. Ale wygląd może być mylący. Księżycowy regolit powstaje, gdy meteoroidy uderzają w powierzchnię Księżyca, topiąc i rozbijając skały na drobne, ostre kawałki. Na Księżycu nie ma poruszającej się wody ani wiatru, które wygładzałyby ziarna regolitu, więc pozostają one ostre i drapiące, stanowiąc zagrożenie dla astronautów jak i ich sprzętu.
To jest naładowane elektrycznością statyczną
Jak tłumaczy NASA, ponieważ Księżyc nie ma atmosfery, jego powierzchnia jest wystawiona na działanie plazmy i promieniowania słonecznego. W rezultacie na jego powierzchni gromadzi się elektryczność statyczna, podobnie jak podczas szurania stopami po wykładzinie podłogowej. Kiedy następnie czegoś dotykasz, przenosisz ten ładunek poprzez niewielki wstrząs.
Na Księżycu taki transfer może spowodować zwarcie elektroniki. Pył księżycowy może również przedostać się do pomieszczeń mieszkalnych astronautów, ponieważ elektryczność statyczna powoduje jego łatwe przywieranie do skafandrów kosmicznych. NASA opracowała metody powstrzymywania pyłu przy użyciu odpornych tkanin, filtrów i tarczy, która wykorzystuje pole elektryczne do usuwania pyłu z powierzchni – czytamy także.
Nowe poczucie lekkości
Artemis Moonwalkers będą odbijać się od powierzchni Księżyca. Dzieje się tak, ponieważ grawitacja nie ciągnie ich w dół z taką siłą jak na Ziemi. Księżyc jest tylko jedną czwartą wielkości Ziemi, z sześciokrotnie mniejszą grawitacją. Proste czynności, takie jak uderzanie młotkiem w skałę w celu odłupania próbek, będą odczuwane inaczej. Podczas gdy młotek będzie lżejszy w trzymaniu, jego bezwładność się nie zmieni, co doprowadzi do dziwnych wrażeń dla astronautów.
Według NASA niższa grawitacja ma też jednak swoje zalety. Astronauci nie będą tak obciążeni przez swoje ciężkie skafandry kosmiczne, jak na Ziemi. Dodatkowo, odbijanie się na Księżycu jest po prostu świetną zabawą.
To nie Księżyc świeci tylko Ziemia!
Kiedy astronauci Artemis spojrzą na niebo z Księżyca, zobaczą swoją rodzimą planetę świecącą w ich stronę. Podobnie jak Ziemianie widzą różne fazy Księżyca w ciągu miesiąca, astronauci zobaczą ciągle zmieniającą się Ziemię. Fazy Ziemi występują odwrotnie niż fazy Księżyca: kiedy Ziemia doświadcza nowiu, z Księżyca widać pełną Ziemię.
Niewielki horyzont i temperatury nie z tego świata
Ponieważ Księżyc jest mniejszy od Ziemi, jego horyzont będzie wyglądał na krótszy i bliższy. Dla kogoś stojącego na równej powierzchni Ziemi horyzont jest oddalony o około 5 km, ale dla astronautów na Księżycu będzie to tylko 2,4 km, przez co ich otoczenie wydaje się ograniczone.
Ponieważ światło słoneczne na biegunie południowym Księżyca omiata powierzchnię poziomo, omija brzegi kraterów, ale nie zawsze dociera do ich dna.
Niektóre głębokie kratery nie widziały światła dziennego od miliardów lat, więc temperatury mogą tam spaść do minus 203 stopni Celsjusza. To prawie trzy razy zimniej niż najniższa temperatura odnotowana na Antarktydzie. Z drugiej strony, obszary w bezpośrednim świetle słonecznym, takie jak brzegi krateru, mogą osiągać temperatury ponad 80 stopni C.
Atramentowo czarne niebo i urozmaicony teren
Księżyc, w przeciwieństwie do Ziemi, nie ma gęstej atmosfery, która rozpraszałaby niebieskie światło, więc niebo w ciągu dnia jest czarne. Astronauci zobaczą wyraźny kontrast między ciemnym niebem, a jasną Ziemią.
Spacerujący po Księżycu astronauci napotkają surowy krajobraz, którego przemierzenie wymaga dużych umiejętności. Księżyc ma góry, doliny i kaniony, ale jego najbardziej zauważalną cechą dla astronautów na powierzchni mogą być miliony kraterów.
W pobliżu bieguna południowego rozległe kratery i długie cienie utrudnią astronautom nawigację. Jednak dzięki szkoleniu i specjalnemu sprzętowi astronauci będą przygotowani na to wyzwanie – podsumowano w materiale.
Źródło: NASA
Czytaj też: Airbus i autonomiczne pobieranie próbek z Marsa
Grafika tytułowa: Alexander Andrews / Unsplash
