Mars pod stałym bombardowaniem? To poważny problem dla przyszłych misji!
Naukowcy obliczyli częstotliwość uderzeń meteoroidów na Marsie, wykorzystując pomiary sejsmiczne wykonane przez wycofany z użytku lądownik InSight NASA.
Dwa badania towarzyszące opublikowane pod koniec czerwca – niezależnie szacują – znacznie wyższe częstotliwości niż te, które wcześniej uzyskano na podstawie zdjęć wykonanych przez satelity krążące wokół Czerwonej Planety. Badania pokazują, że pomiary sejsmiczne obiecują się być znacznie skuteczniejsze w badaniu uderzeń meteoroidów niż inne metody.
Jeden zespół, kierowany przez Ingrid Daubar z Brown University w Providence, Rhode Island, ekstrapolował częstotliwość zdarzeń z uderzeń meteoroidów wykrytych przez Seismic Experiment for Interior Structure (SEIS) InSight. Korzystając z tej metody, naukowcy odkryli częstotliwość uderzeń od dwóch do dziesięciu razy wyższą niż wcześniej ustalona innymi metodami – czytamy na portalu.
Z kolei inne badanie, prowadzone przez Géraldine Zenhäusern z ETH w Zurychu w Szwajcarii i Natalię Wójcicką z Imperial College w Londynie w Wielkiej Brytanii, rozważało możliwość, że cała kategoria podobnych zdarzeń sejsmicznych obserwowanych przez InSight może być przypisana uderzeniom meteoroidów. Zespół odkrył, że co roku w Marsa uderza od 280 do 360 meteorytów, co powoduje powstawanie kraterów uderzeniowych o średnicy większej niż 8 metrów.
Ten wskaźnik był około pięć razy wyższy niż liczba szacowana na podstawie samych obrazów orbitalnych. W połączeniu z obrazami orbitalnymi nasze ustalenia pokazują, że sejsmologia jest doskonałym narzędziem do pomiaru wskaźników uderzeń – powiedziała Zenhäusern, cytowana przez portal.
Zanim dane sejsmiczne stały się dostępne, naukowcy stosowali dwie metody pomiaru częstotliwości uderzeń meteoroidów na Marsie. W przypadku jednej metody naukowcy obliczali częstotliwość na podstawie tak zwanych modeli chronologii kraterów księżycowych. Modele te opierają się na badaniach kraterów na Księżycu, a następnie są dostosowywane w celu kompensacji atmosfery planety i bliskości pasa asteroid.
W przypadku drugiej metody naukowcy badają obrazy wykonane przez satelity krążące wokół Marsa, na których można znaleźć nowe kratery, porównując zdjęcia sprzed i po uderzeniu. Nawet jeśli obszar jest sfotografowany tylko raz, nadal można znaleźć kratery z niedawnych uderzeń, szukając ciemnych obszarów, które charakteryzują nowe strefy uderzeniowe.
Jednak rozdzielczość kamer na pokładzie satelitów krążących wokół czerwonej planety sprawia, że nie można wykryć kraterów o rozmiarze mniejszym niż określony. Na przykład kamera Context Camera na Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) NASA nie może wykryć kraterów o średnicy mniejszej niż 8 metrów.
Między innymi te ograniczenia sprawiają, że obie metody dają różne wyniki, przy czym szacunki oparte na zdjęciach Księżyca są znacznie wyższe od tych opartych na zdjęciach orbitalnych.
Setki zderzeń rocznie
Korzystając z dwóch różnych strategii, zespół szacuje częstotliwość uderzeń meteoroidów na 280 do 362 uderzeń rocznie, co jest zgodne z szacunkami opartymi na Księżycu. Odkryta częstotliwość uderzeń jest również znacznie wyższa niż obliczona na podstawie obrazowania orbitalnego, co doprowadziło zespół do wniosku, że pomiary sejsmiczne są skutecznym narzędziem do obliczania częstotliwości uderzeń meteoroidów.
Drugi zespół przyjął inne podejście i badał uderzenia wykryte przez SEIS, aby oszacować częstotliwość uderzeń meteoroidów na Marsie. Oprócz sześciu kraterów w pobliżu InSight naukowcy badali dwa większe, znajdujące się znacznie dalej, które również wykrył lądownik. Te uderzenia były jednymi z największych, jakie kiedykolwiek wykryto w Układzie Słonecznym.
Chociaż Daubar i inni wykorzystali małą próbę, oba badania niezależnie od siebie dały podobne wyniki, co wzmacnia oba wnioski. Jest to jednak już kolejne badanie tego typu, które może znacząco wpłynąć na plany miesji astronautycznych na Czerwoną Planetę.
NASA wycofała InSight w grudniu 2022 r., po tym jak warstwa nagromadzonego pyłu na panelach słonecznych lądownika ograniczyła wytwarzanie energii.
Wyniki badań zostały opublikowane odpowiednio w: Science Advances i Nature Astronomy.
Źródło: nasaspaceflight.com
Czytaj też: Kazachstan dołącza do chińskiego programu księżycowego
Grafika tytułowa: Planet Volumes / Unsplash
