Nowe odkrycia na cmentarzysku ludności kultury łużyckiej
Niedawno zakończył się kolejny sezon badań na cmentarzysku ludności kultury łużyckiej w Dąbrowie pod Wieluniem, w których brali udział archeolodzy z Uniwersytetu Łódzkiego pod kierunkiem dr hab. Radosława Janiaka, przynosząc kolejne ważne odkrycia, które znacząco poszerzyły stan wiedzy o społecznościach zamieszkujących ziemie polskie w epoce brązu.
Blisko czterotygodniowe prace wykopaliskowe potwierdziły, że cmentarzysko miało wyraźnie zorganizowaną przestrzeń, a rytuały pogrzebowe były złożone i przemyślane, co świadczy o wysokim poziomie rozwoju tej kultury. Odkrycie kolejnych pochówków, w tym grobów o bogatszym wyposażeniu, pozwala naukowcom lepiej zrozumieć strukturę społeczną, relacje rodzinne oraz wierzenia ówczesnych ludzi.
Odkrycie grobu zawierającego siedem naczyń
Szczególne znaczenie ma odkrycie grobu zawierającego siedem naczyń, z których trzy wypełnione były przepalonymi kośćmi ludzkimi. Może to być dowód na pochówek rodzinny, co pozwoli w przyszłości prześledzić więzi między zmarłymi dzięki analizie antropologicznej. Innym wyjątkowym znaleziskiem była popielnica z przepalonymi kośćmi przykryta cienkościenną wazką, świadcząca o symbolice przedmiotów i dbałości o formę rytuału. Naczynia grobowe, mimo że często zniszczone przez prace rolnicze, ukazują niezwykły kunszt garncarzy oraz bogatą ornamentykę, co dowodzi estetycznej i technologicznej świadomości społeczności kultury łużyckiej.
Badania potwierdziły także chronologię pochówków, które przypadają na młodszy okres epoki brązu, co pozwala precyzyjnie określić fazy użytkowania nekropolii. Co istotne, w tej starszej fazie niemal nie stosowano brązowych przedmiotów jako darów grobowych, z wyjątkiem jednej szpili, co może świadczyć o odmiennej symbolice lub ograniczonej dostępności metalu.
Archeolodzy zidentyfikowali również elementy wyznaczające granice nekropoli: palenisko po stronie południowej oraz zespoły naczyń od północy, co umożliwiło odtworzenie układu przestrzennego pola grzebalnego. Ustalono, że cmentarzysko zajmowało piaszczystą wydmę o szerokości około 30–35 metrów, co świadczy o celowym wyborze miejsca i świadomej organizacji przestrzeni.
Oprócz grobów odkryto liczne jamy o nieustalonym przeznaczeniu, fragmenty naczyń łączące się z wyposażeniem grobowym, liczne przepalone kości ludzkie oraz części metalowych ozdób ze śladami działania ognia, zapewne składanych na stosach ciałopalnych. Tak bogaty materiał pozwala badaczom odtworzyć nie tylko praktyki pogrzebowe, lecz także codzienne funkcjonowanie społeczności. Wyniki tegorocznych badań potwierdzają, że polscy archeolodzy odgrywają kluczową rolę w badaniu pradziejów Europy Środkowej, a ich prace dostarczają cennych informacji o dziedzictwie kulturowym, które buduje tożsamość naukową i historyczną naszego kraju.
Źródło: Uniwersytet Łódzki
Czytaj też: Sztuczna inteligencja. Jak AI wpływa na nasz mózg?
Grafika tytułowa: Trnava University / Unsplash
