Nieznane mikroorganizmy wykorzystywały marmur i wapień jako siedlisko
W sercu najbardziej niegościnnych pustyń świata – w Namibii, Omanie i Arabii Saudyjskiej – naukowcy natrafili na zaskakujące struktury w marmurze i wapieniu. Maleńkie rurki o średnicy zaledwie pół milimetra i długości do trzech centymetrów tworzą równoległe wstęgi, które przecinają skałę na całej jej wysokości. Odkrycie to może być pierwszym śladem nieznanej dotąd formy mikrobiologicznego życia, zdolnej do przenikania i kształtowania minerałów w ekstremalnych warunkach.
Zjawisko po raz pierwszy zaobserwowano przez geologa Ceesa Passchiera w Namibii. Badacz z ponad 25-letnim doświadczeniem w analizie skał prekambryjskich zauważył, że zamiast gładkich powierzchni cięcia skał pojawiły się zagadkowe rurki, ułożone w zaskakująco regularny sposób. Struktury te układały się w pasy osiągające długość nawet dziesięciu metrów, co wskazuje na spójną i nieprzypadkową aktywność.
Podobne formacje Passchier odnalazł później także w Omanie oraz w Arabii Saudyjskiej. Co ciekawe, w tych trzech lokalizacjach rurki występowały w różnych rodzajach skał – zarówno w marmurze, jak i wapieniu. Ta powtarzalność sugeruje działanie uniwersalnego czynnika biologicznego, który potrafi adaptować się do różnych warunków geologicznych.
Wstępne analizy wykazały obecność śladów materiału biologicznego wewnątrz struktur, co może oznaczać, że mamy do czynienia z działalnością tzw. mikroorganizmów endolitycznych. To grupa organizmów, które potrafią rozwijać się wewnątrz skał, pozyskując energię i składniki odżywcze nawet z najbardziej ubogiego środowiska. Ich rola w kształtowaniu struktury geologicznej może być znacznie większa, niż dotychczas sądzono.
Chociaż odkrycie rodzi więcej pytań niż odpowiedzi, Passchier ma nadzieję, że zagadnieniem zainteresują się specjaliści zajmujący się mikrobiologią ekstremofilną. Ostateczne ustalenie, jaki organizm odpowiada za powstanie tych tajemniczych kanalików, może nie tylko zrewolucjonizować nasze rozumienie życia w ekstremalnych warunkach na Ziemi, ale też dostarczyć wskazówek w poszukiwaniach życia poza naszą planetą.
Źródło: Uniwersytet Johannesa Gutenberga w Moguncji
Czytaj też: Największe cząsteczki organiczne znalezione do tej pory na Marsie
Grafika tytułowa: Alexey Komissarov / Pexels
