Kim był tajemniczy „jeździec” pochowany w ołowianej trumnie w katedrze Notre Dame?
Szczątki liczące sobie kilkaset lat w katedrze Notre Dame zostały zidentyfikowane jako należące do Joachima du Bellaya, francuskiego poety renesansowego, który zmarł w wieku 37 lat.
Eksperci medycyny sądowej stwierdzili, że tajemniczy „jeźdźca” znaleziony w ołowianej trumnie pod ruinami katedry Notre Dame został ostatecznie zidentyfikowany jako poeta renesansu francuskiego, Joachim du Bellay.
Zachowane szczątki, odkryte w 2022 roku pod nawą główną katedry Notre Dame, przechowywano w zamkniętym sarkofagu, obok sarkofagu arcykapłana Antoine’a de la Porte, podczas wykopalisk prowadzonych po pożarze katedry w 2019 roku.
Analiza przeprowadzona przez instytut medycyny sądowej Szpitala Uniwersyteckiego w Tuluzie wykazała, że szkielet mężczyzny w środku nosił ślady gruźlicy kości, przewlekłego zapalenia opon mózgowych i skłonności do jazdy konnej — stąd też wziął się jego przydomek – czytamy na portalu.
Sławny, ale bardzo schorowany
Urodzony w Andegawenii w zachodniej Francji, w Dolinie Loary w 1522 r., du Bellay później przeniósł się do Paryża i Rzymu, gdzie skomponował swoje przełomowe dzieła w okresie francuskiego renesansu, w tym znaną obronę języka francuskiego jako języka artystycznego, którego literatura mogła rywalizować z „jakością i ekspresją” starożytnej Grecji i Rzymu. Po latach złego zdrowia du Bellay zmarł w 1560 r. w wieku 37 lat.
Po jego śmierci uważano, że szczątki poety zostały pochowane w Notre Dame obok szczątków jego krewnego i duchownego Jeana du Bellaya. Szczątki Jeana znaleziono zakopane pod kaplicą budynku, jednak pomimo lat poszukiwań, grobowca Joachima du Bellaya nigdy nie odnaleziono.
Po pożarze w 2019 r. archeolodzy pracujący nad renowacją katedry odkryli ponad 100 grobów pochowanych pod nią, w tym dwa sarkofagi w pobliżu skrzyżowania transeptu katedry, skrzyżowania nawy głównej budynku z transeptem, części katedry, która tworzy „ramiona” krzyża. Ludzkie szczątki trumien zamknięto ołowiem, aby zapobiec przedostawaniu się wilgoci i rozkładowi – czytamy także.
Źródło: livescience.com
Czytaj też: Naukowcy odkryli „schronisko górskie” wikingów?
Grafika tytułowa: Marcel Strauß / Unsplash
