Jak samodzielnie zrobić zdjęcie do dokumentu
Potrzebujesz zdjęcia do dowodu czy legitymacji? Jeśli masz cyfrówkę i prosty program graficzny, możesz taką fotkę wykonać samodzielnie.
Zdjęcia zrobione w profesjonalnym studio będą na pewno wykonane poprawnie, a zakład fotograficzny zagwarantuje, że zostaną zaakceptowane przez instytucje, w których składamy dokumenty. Szczególnie jeśli chodzi o trudne zdjęcia biometryczne (do paszportu czy prawa jazdy) należy zaufać profesjonaliście. Ale czy takie fotki zadowolą nas samych? Jeśli w dniu sesji wyskoczył nam pryszcz, albo zrobiliśmy nieszczególny grymas, efekt fotografowania może nas rozczarować. Nie każdy fotograf pójdzie nam na rękę i wykona kolejne foto lub wyretuszuje krostkę.
Może lepiej zrobić zdjęcia samemu? Jeśli potrafimy obsługiwać aparat oraz program graficzny taki jak np. Photoshop Elements, z większością zdjęć damy dobie radę. Co zyskamy oprócz oszczędzonych złotówek w portfelu? Zdjęcia możemy robić do skutku – któreś na pewno wyjdzie doskonale! Możemy poprawić urodę, należy jednak pamiętać, że retusz portretu przeznaczonego do dokumentu musi być bardzo dyskretny. Nie możemy też usuwać znaków szczególnych, na przykład znamion, które służą identyfikacji. Jeszcze jedną, ale bardzo istotną zaletą samodzielnego fotografowania jest to, że możemy zatrzymać plik ze zdjęciem i wykonać w razie potrzeby kolejny pakiet odbitek, już bez wcześniejszych przygotowań.
Niezbędne wyposażenie
Pomieszczenie, w którym będziemy robić zdjęcia, musimy na ten czas zamienić w małe studio fotograficzne. Ale bez obaw, nie musi być tak wyposażone, jak profesjonalny zakład. Nie może być jednak malutkie – powinno umożliwiać oddalenie się fotografa od tła na około 3 metry. Jako źródło światła najlepiej wykorzystać rozproszone w pokoju jasne światło dzienne. Takie oświetlenie ładnie rozjaśni twarz i da przyjemną kolorystykę na zdjęciu. Promienie słoneczne nie powinny jednak bezpośrednio oświetlać portretowanej twarzy, bo utworzą się niekorzystne cienie. Szczególnie gdy na drodze promieni stanie framuga okna, żaluzje czy pofalowane firanki.
W tym przypadku użyliśmy zewnętrznej lampy błyskowej, której palnik skierowany był w sufit, a twarz została oświetlona światłem z odbicia. B. Twarz i tło oświetlone tylko dziennym światłem, rozproszonym w pokoju. W obydwu przypadkach światło jest miękkie i nie tworzy niekorzystnych cieni.
Jeśli nie dysponujemy jasnym pomieszczeniem, a nasz aparat ma odpowiednie mocowanie, skorzystajmy z zewnętrznej lampy błyskowej. Idealna jest lampa o ruchomej głowicy, którą można skierować w sufit. Użytkownicy prostszych cyfrówek nie mają takich udogodnień – dysponują tylko wbudowanym fleszem, który niestety się tutaj nie przyda. Bezpośrednie światło flesza powoduje brzydkie cienie zarówno na twarzy, jak i na tle za głową. Takie zdjęcie może zostać zdyskwalifikowane, a i nam nie będzie się podobać. Można też pokusić się o zastosowanie specjalnych rozpraszaczy na lampę, jednak większość z nich nie daje odpowiednio miękkiego światła.
Aby zrobić zdjęcia do dokumentów potrzebujemy również białego, jednolitego gładkiego tła. Może to być ściana w pokoju, albo rozwieszony na czymś większy brystol. Nie możemy też zapomnieć o wygodnym stołku, na którym będziemy pozować. Ostatnim elementem wyposażenia jest statyw do aparatu, ewentualnie jakaś podpora.
Za tło może służyć duży biały karton, przymocowany np. do regału czy ściany. Przed tłem w odległości ok. 1 metra umieszczamy stołek, na którym będziemy pozować.
Robimy zdjęcie
Tło rozwieszamy naprzeciwko okna, które ma służyć jako źródło światła. Jeśli korzystamy z zewnętrznej lampy błyskowej, ustawienie względem okna jest nieistotne. Stołek, na którym zamierzamy usiąść, najlepiej odsunąć od tła nawet na odległość ok. 1 metra. Dzięki temu nie będziemy rzucali cienia, który tworzy się nawet przy rozproszonym świetle.
Aparat umieszczamy na statywie, na takiej wysokości, aby w centrum kadru znalazła się nasza twarz. Obiektyw powinien być skierowany na wprost, a nie od dołu czy od góry, w przeciwnym razie nasz wizerunek może zostać zniekształcony. Jeśli korzystamy z pomocnika, może on zrobić zdjęcie z ręki.
Istotne jest, aby sprzęt fotograficzny znajdował się w większej odległości od fotografowanego – dystans powinien wynosić przynajmniej 2 metry. Nie powinniśmy wykonywać zdjęcia na krótkiej ogniskowej z bliska, bo taka perspektywa zniekształci nam rysy. Poza tym tło z tyłu może wydawać się małe. Najlepiej ustawić ogniskową obiektywu w pozycji przynajmniej 50 mm lub więcej (w zależności od możliwości) i robić zdjęcia z daleka.
Jak już wcześniej wspominaliśmy, w przypadku zewnętrznej lampy błyskowej najlepiej skierować jej palnik w jasny sufit (nieco do tyłu). Wówczas naszą twarz i tło doświetli łagodne światło pochodzące z odbicia. Korzystając z takiej lampy możemy dobrać większą moc błysku i ustawić dość krótki czas naświetlania (np. 1/125 lub 1/250 s). Dzięki temu unikniemy poruszenia w kadrze. Jeśli korzystamy z rozproszonego światła dziennego, to do zarejestrowania odpowiednio naświetlonego zdjęcia możemy potrzebować dłuższego czasu otwarcia migawki. W celu skrócenia tego czasu konieczne może być podniesienie czułości ISO matrycy aparatu (uważajmy na szumy!). Oczywiście pozując w ten sposób, powinniśmy się jak najmniej ruszać.
Kilka błędów, jakich należy unikać wykonując zdjęcia do dokumentu. A. Zdjęcie doświetlone wbudowaną lampą błyskową – utworzył się niedopuszczalny cień za głową. B. Nie widać lewego ucha. C. Aparat był zbyt nisko i twarz została uchwycona ze złej perspektywy. D. Aparat był zbyt blisko twarzy – efektem są zniekształcone rysy, a tło wydaje się zbyt małe.
Dobierając ustawienia aparatu zwróćmy uwagę na poprawne ustawienie balansu bieli, aby kolorystyka zdjęcia nie była zafałszowana. Jeśli mamy taką możliwość, zapisujmy zdjęcia w formacie RAW, który pozwala na znaczną ich edycję, np. bezproblemowe wyregulowanie kolorystki i usunięcie przebarwień.
Fotografując w trybie automatycznym lub półautomatycznym warto ustawić korektę ekspozycji na +1EV. Dlaczego? Otóż pomiar światła w aparacie mając duży obszar bieli w kadrze będzie zdjęcie na siłę przyciemniał, aby biel była szarością. Korygując w ten sposób ekspozycję, poprawimy naświetlenie i rozjaśnimy fotografię. Funkcję korekty ekspozycji posiada prawie każdy aparat, a oznaczona jest symbolem plusa i minusa.
Teraz najważniejsze – ustawienie ostrości. Najlepiej, gdy ktoś (kolega, brat, mama) wykona nam zdjęcie, wówczas kwestię odpowiedniego naostrzenia mielibyśmy z głowy. Jeśli pracujemy samotnie, musimy posłużyć się trikiem. Potrzebny nam przedmiot o niemałych gabarytach, który umieścimy na naszym siedzisku. To właśnie na niego musimy ustawić ostrość. Potem pozostanie nam zająć miejsce tego rekwizytu i czekać na wykonanie zdjęcia. Nie zapomnijmy oczywiście uruchomić samowyzwalacza – najlepiej na minimum 5 sekund, abyśmy mieli czas się ustawić i poprawić fryzurę. Można też skorzystać z pilota zdalnego sterowania, ale jest to opcjonalny dodatek i to nie do każdego aparatu. Spore ułatwienie mają osoby, które podgląd kadru widzą na obrotowym ekranie LCD aparatu. Pomaga też opcja wykrywania twarzy i migawki aktywowanej mrugnięciem. Migawka na uśmiech niekoniecznie musi być dobrym rozwiązaniem – opcja ta wymaga na ogół szerokiego uśmiechu, a na zdjęciach dokumentacyjnych możemy mieć co najwyżej uśmiech Mony Lizy.
#break#
Jak pozować
Najbardziej uniwersalną pozą jest lewy półprofil z odsłoniętym lewym uchem. Tak właśnie powinniśmy wyglądać na zdjęciu przeznaczonym do dowodu osobistego i wielu innych dokumentów. Mina powinna być neutralna, uśmiech nieznaczny, oczy najlepiej skierowane przed siebie. Oczy muszą być dobrze widoczne, dlatego jeśli nosimy okulary, musimy tak je nałożyć, aby oprawki nie zasłaniały części oka. Powinniśmy również unikać refleksów na szkłach, co nie jest łatwym zadaniem. Tak naprawdę najlepiej pozować bez okularów.
Inne zalecenia to niezbyt mocny makijaż (codzienny, a nie imprezowy), dyskretna biżuteria, nie zasłaniająca twarzy, a także brak okrycia głowy (chyba że nasze wyznanie nam to narzuca).
Pozując pamiętajmy o wyprostowaniu sylwetki, poprawieniu odstających włosów czy pogniecionej koszuli.
Obróbka zdjęcia na komputerze
Wykonane zdjęcia kopiujemy z karty do katalogu na dysku komputera. Być może potrzebna będzie korekta jasności i koloru czy usunięcie krostki. Musimy też odpowiednio wykadrować nasze zdjęcie i przygotować do wykonania odbitki. Do tego celu wykorzystamy program Photoshop Elements, którego demo w wersji 11 możemy pobrać ze strony Adobehttp://www.adobe.com/cfusion/tdrc/index.cfm?product=photoshop_elements&loc=us. Po uruchomieniu programu w oknie powitalnym wybieramy Photo Editor.
Wczytujemy zdjęcie do okna programu (klikamy na przycisk Open). Fotografia jest przebarwiona, ale łatwo usuniemy niewłaściwy odcień. Z menu Enhance wybieramy Adjust Color i Remove Color Cast. Następnie pipetą klikamy na obszar na zdjęciu, który jest w rzeczywistości szary lub biały. Narzędzie usuwa przebarwienie. Klikamy na Ok.
Aby rozjaśnić fotografię, z menu Enhance wybieramy polecenie Adjust Lighting i Levels. W oknie dialogowym widoczny jest wykres poziomów naświetlenia (histogram). Aby poprawić jasność kontrast fotografii, przesuwamy biały i szary trójkątny kontroler pod wykresem w lewo, a czarny nieco w prawo. Na przykładowym zdjęciu prześwietliliśmy nieco tło. Klikamy na Ok.
Warto pozbyć się z twarzy tymczasowego defektu, jakim jest krosta. Powiększamy zdjęcie (wciskamy CTRL +), a podgląd przesuwamy myszą wciskając jednocześnie klawisz Spacji. Z panelu po lewej stronie wybieramy narzędzie Spot Healing Brush Tool, a w dolnym panelu pod zdjęciem dobieramy rozmiar końcówki (dostosowując ją do defektu). Następnie klikamy pędzlem na krostce – defekt błyskawicznie znika, a w jego miejsce pojawia się zdrowa skóra.
Teraz warto wykadrować fotografię i nadać jej właściwy rozmiar. Z panelu po lewej stronie wybieramy Crop Tool. Na panelu z opcjami narzędzia podajemy docelowy wymiar fotografii w wymaganych jednostkach, np. milimetrach (np. 35 mm x 45 mm). W polu Resolution podajemy wymaganą rozdzielczość, z reguły 300 dpi. Następnie rysujemy ramkę kadru, obejmująca obszar zbliżony do tego, który widać na ilustracji. Wciskamy klawisz ENTER, aby przyciąć i przeskalować zdjęcie.
Jeśli zdjęcie tego wymaga, możemy poprawić jego ostrość. Z menu Enhance wybieramy Adjust Sharpness…. W oknie dialogowym dobieramy nieznaczny promień (Radius) i siłę (Amount) odpowiednią do potrzeb – podgląd efektu widoczny jest w okienku. Klikamy na Ok.
Teraz musimy rozłożyć zdjęcie w kilku kopiach na papierze formatu odbitki. Wciskamy skrót klawiaturowy CTRL A (aby zaznaczyć całe zdjęcie) i CTRL C (aby skopiować zaznaczenie do schowka). Następnie z menu File wybieramy New i Blank File. W oknie dialogowym dobieramy ustawienia tak jak to widać na ilustracji (jeśli chcemy wykonać typową odbitkę fotograficzną lub wydruk na drukarce foto). Klikamy na Ok. Pojawił się pusty biały dokument.
Wciskamy kilkukrotnie CTRL V, wklejając skopiowane zdjęcia. Każda fotografia to nowa warstwa dokumentu. Z panelu po lewej wybieramy narzędzie Move Tool – przesuwamy nim zdjęcia, umieszczając je na właściwych miejscach.
Teraz możemy zapisać plik na dysku w formacie JPEG ( z menu File wybieramy Save As), aby następnie zanieść do najbliższego punktu foto celem utworzenia odbitki 10×15. Albo wydrukujemy zdjęcie samodzielnie na drukarce fotograficznej. W tym celu z menu File wybieramy Print. W oknie dialogowym dobieramy format i orientację papieru, rodzaj papieru, jakość wydruku. Usuwamy zaznaczenie przy opcji Crop To Fit, aby program nie zmieniał rozmiaru przygotowanych wcześniej fotek. Klikamy na Print. Gotowe wydruki lub odbitki wystarczy powycinać za pomocą nożyka do papieru lub nożyczek i dołączyć do dokumentów.
