Kogo powinny zabić, a kogo oszczędzić autonomiczne samochody? Wyniki badania
Tak zwany dylemat wagonika to słynny eksperyment myślowy w etyce, dotyczący kwestii poświęcenia jednej osoby w celu ocalenia innych. Grupa naukowców z MIT wykorzystała go ostatnio w świecie samojeżdżących samochodów, przeprowadzając badanie z udziałem ponad 2 milionów uczestników z ponad 200 krajów. Wyniki pokazują niektóre preferencje regionalne, ale ogólny konsensus był jasny: w pewnych sytuacjach zwierzęta, osoby starsze i małe grupy ludzi miałyby przechlapane.
Dylemat wagonika został stworzony w 1967 roku przez brytyjską filozof Philippę Foot. Wykorzystuje on hipotetyczne scenariusze, opisujące ekstremalne warunki, aby przetestować granice i słabości teorii związanych z etyką i moralnością. Podstawowa wersja scenariusza obejmuje kierowcę kolejki, który został zmuszony do zdecydowania, czy pozostać na swoim torze i zabić pięć osób, czy też go zmienić i zabić jedną osobę.
W celu przeprowadzenia swoich badań naukowcy z MIT przygotowali 13 scenariuszy z udziałem autonomicznych aut. Badania te pokazały, że są trzy elementy, za którymi ludzie przystają najbardziej. Te elementy to ratowanie życia ludzi zamiast życia zwierząt, oszczędzanie życia wielu ludzi zamiast kilku osób oraz oszczędzanie życia ludzi młodych zamiast starszych.
Zdaniem naukowców to ile osób wzięło udział w badaniu pokazuje, że ludzie z całego świata chcą brać udział w debacie na temat samojeżdżących samochodów. Ludzie ci chcą zobaczyć, czy ktoś dzieli z nimi swoje przekonania.
„Z jednej strony chcieliśmy zapewnić społeczeństwu świetny sposób na zaangażowanie się w ważną dyskusję społeczną.”, powiedział Iyad Rahwan, jeden z naukowców. „Z drugiej strony chcieliśmy zebrać dane, aby zidentyfikować, jakie zdaniem ludzi czynniki autonomiczne auta powinny brać pod uwagę podczas rozwiązywania etycznych problemów.”
Wyniki badań pokazują, jak zdaniem wielu osób powinny być zaprogramowane samojeżdżące samochody. Co Wy o nich myślicie?
Badacze mają nadzieję, że dyskusja na ten temat nadal będzie trwać. „To co próbowaliśmy dokonać z pomocą tego projektu, co mamy nadzieję, że stanie się powszechne, to stworzenie publicznego zaangażowania w tego typu decyzje.”
